Dag 5
De eerste ochtend van het nieuwe jaar hebben we besteed aan een wandeling en een zoektocht naar ontbijt.
Na enige tijd te hebben gewandeld kwamen we uiteindelijk een supermarkt tegen die open was. Hier hadden we wat eten en drinken gehaald, waarna we bij een riviertje hebben gezeten. Nadat we voldoende vitamine D van de zon hadden opgenomen, zijn we met de bus naar de top van een dichtstbijzijnde berg gegaan. Op deze berg waren tientallen mensen bezig met een hele risicovolle en mooie sport, namelijk paragliden. Op de top van de berg maakten ze hun parachute gereed, waarna ze al rennend naar beneden sprongen. Waar het bij de ene heel snel en soepel leek te gaan, stuiterde een ander eerst nog een paar keer met de benen over de grond. Superspannend om te zien, maar als ze eenmaal door de lucht zweefden was ik toch wel wat jaloers...
Rond etenstijd zijn we teruggegaan naar de stad, waar ons weer een kleine zoektocht naar eten stond te wachten. Na enige tijd te hebben gezocht, zijn we bij een pizzeria beland. Vervolgens zijn we vroeg op bed gegaan, ons klaar makende voor de volgende dag.
Dag 6
Na een vroege wekker en een ontbijt met broodjes die we eerder bij de supermarkt hadden gehaald, vertrokken we naar het busstation voor het begin van onze reisdag. Na drie à vier busritten kwamen we aan in klein dorpje genaamd Oberdorf, waar we een Airbnb hadden geboekt. We waren eerder dan verwacht, maar gelukkig mochten we meteen naar binnen van de gastvrouw.
Nadat we onze spullen hadden opgeborgen, namen we de eerstvolgende bus een stukje terug richting het skigebied Klatschberg. Om drie uur zou ik hier namelijk mijn allereerste snowboardles krijgen.
Bij aankomst gingen we eerst langs een winkeltje, waar ik nog een goedkope skibril kocht (deze worden niet verhuurd, omdat het een heel persoonlijk item schijnt te zijn). Vervolgens besloten we, bij gebrek aan betere opties, op een terras buiten wat te eten. We zaten er nog geen vijf minuten toen we een helikopter hoorden aankomen. Ondanks mijn gebrek aan ski-ervaring wist ik dat dat meestal geen goed teken is. Dat bleek al snel te kloppen: niet veel later werd het terras waarop wij zaten gesloten vanwege het ongeval. Later kregen we te horen dat het waarschijnlijk om een hartaanval ging, wat logischerwijs voor een gespannen en bezorgde sfeer zorgde.
Nadat de rust op de piste wat terugkeerde zijn we naar het skiverhuurbedrijf gegaan. Hier hadden Claudia en Leon vast hun ski/snowboardspullen gehuurd en informeerde ik naar mijn snowboardles die ik over een korte tijd zou hebben. Helaas ging dit niet helemaal zoals gepland, want ze konden mijn reservering eerst niet vinden en toen ze hem eenmaal vonden kwamen ze erachter dat ze geen instructeur meer hadden die mij kon leren snowboarden. Al gauw kwam ik tot de conclusie dat dit, en de helikoper, mijn teken was om niet te gaan snowboarden en hebben we het omgeboekt naar een skiles voor de volgende dag.
Inmiddels waren Claudia en Leon de piste op gegaan en heb ik mijn skispullen uitgezocht en meegenomen naar de eerste en beste après-ski. Bij binnenkomst heb ik direct een mooi bankje gevonden waar ik een warme chocolademelk en daarna een biertje heb besteld. Niet veel later kwam ook Leon aangeschoven en hebben we nog wat gedronken en zijn we gaan wachten tot Claudia uitgesnowboard was. Inmiddels was het muziekvolume aanzienlijk verhoogd en kwamen er ook 2 schaars geklede danseressen binnen. Leon en ik hadden eerst niet door dat dit allemaal bij de show hoorde totdat het dak opeens open werd gedraaid en de vrouwen begonnen te dansen. Gelukkig voor hun duurde dit niet al te lang, want de temperatuur was vrij koud zonder het dak. Niet veel later kwam ook Claudia aan, en hebben we (jawel) nog wat gedronken en zijn we naar een restaurant gegaan voor avondeten. Vervolgens zouden we met de bus weer terug naar Oberdorf, maar schijnbaar ging de bus, die tevens de laatste van de avond was, niet helemaal terug naar dit dorp. Met skispul en al werden we bij een stop afgezet die dicht bij het dorp zou zijn. Na enige discussie of we een Uber moesten bellen of dat we gewoon moesten lopen, zijn we toch maar gaan lopen naar onze verblijfplaats. Zo'n 4 kilometer en drie kwartier later kwamen we aan bij ons huisje waar we ons hebben opgefrist en op bed zijn gegaan.
Dag 7
Deze dag begon voor mij erg rustig. Waar Leon en Claudia vroeg uit de veren waren om te skiën en snowboarden kon ik rustig opstarten, want mijn les zou pas starten om 1 uur.
Rond een uur of 11 ben ik mijn skispullen gaan verzamelen en heb ik de skischoenen aangedaan. Vooraf is mij namelijk wijsgemaakt dat het makkelijker is om deze vooraf vast aan te doen, zodat je geen normale schoenen mee hoeft te slepen. Helaas was ik de manier van hoe ze gemakkelijk aangaan wat vergeten, dus dit kostte enige tijd en moeite. Gelukkig lukte het me uiteindelijk en was ik ruim op tijd voor de bus. In de bus werd ik direct verwelkomd in een lege bus met alleen de buschauffeur die we inmiddels al meerdere keren hadden gezien. Ik besloot bij de buschauffeur te zitten voor een goed gesprek. Bij binnenkomst noemde hij me direct een prinses, omdat ik als enige op zo'n laat tijdstip nog richting de piste ging. Daarnaast hadden we gesprekken waarin hij vertelde dat hij woonachtig was in de buurt van Oberdorf en dat hij enige tijd in Duitsland had gewoond, maar dat hij vanwege familie weer terug was gegaan. Verder vertelde hij dat hij ook vaak ging skiën en wees hij me erop dat als ik me eenzaam voelde ik hem op mocht bellen. Binnen no-time was de busrit voorbij en voor dat ik het wist stond ik naast mijn ski-instructrice op de piste.
De skiles werd gegeven door een Oostenrijks meisje wat nog maar een paar weken werkzaam was op de piste. Wel skiede ze al van jongs af aan, dus kon ze dit erg goed. Meerdere malen zijn we van de pistes afgegaan en eigenlijk ging me dit best goed af. Al gauw vroeg mijn instructrice, die me tevens een natuurtalent vond, of ik van een rode piste af wou in plaats van een blauwe. Ik voelde me vertrouwd genoeg om dit te proberen, dus vol goede moed gingen we een skilift verder omhoog. De eerste paar honderd meter verliepen goed, maar al snel verloor ik controle over mijn snelheid en was ik met volle vaart om mensen heen aan het slingeren. Op de achtergrond hoorde ik de instructrice roepen: Brake! Brake!, maar hoe ik dit voor elkaar moest krijgen was voor mij een raadsel. Nog steeds met volle vaart en proberende een pizzapunt te maken om af te remmen zag ik geen betere oplossing dan mezelf om te gooien aan de zijkant. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik knalde neer en al rollend verloor ik mijn ski's. Niet veel tellen later stond de instructrice naast me om te vragen hoe het ging. Gelukkig viel het allemaal mee en had ik nergens last van, dus met knikkende knieën vervolgden we de weg naar beneden. Het duurde niet lang voordat ik het vertrouwen in mijn kunsten weer wat terug had, en niet veel later was de les voorbij en had ik de volledige ski-ervaring alweer gehad. Mede door de val (en om mijn ego verder niet te veel te beschadigen) besloot ik even terug te gaan naar het huisje, zodat ik me even kon opfrissen en kon uitrusten.
Na etenstijd ben ik weer teruggegaan naar Claudia en Leon die inmiddels in de après-ski zaten. Uiteraard werd ik weer opgehaald door dezelfde buschauffeur en hebben we weer gezellig verder gekletst over zijn werk en mijn ski-ervaring tot dusver.
De après-ski was inmiddels wat rustiger geworden en de vrienden die Claudia en Leon hadden gemaakt waren ook net vertrokken. Desondanks besloten we nog een paar drankjes te nemen en hebben we er nog een tijd gezeten.
Toen het tijd was om weer terug te gaan heeft Leon een taxi gebeld en zijn we in een ruimte naast een supermarktje gaan zitten. Na enige tijd te hebben gewacht, kwam de taxi aan en zijn we teruggebracht naar ons verblijf.
Dag 8
Na een vroegere en langere busreis stonden we dit keer rond een uur of 11 op een andere piste. Op deze piste waren ook Claudia en Leon nog niet geweest en waren meer blauwe routes aanwezig.
Terwijl Leon en ik de blauwe pistes onveilig maakten, is Claudia voornamelijk de rode pistes af gaan strepen. Rond een uur of 1 hebben we boven op de berg wat gegeten, waarna we met zijn allen nog wat geskied/gesnowboard hebben. Niet veel later zijn we, voor het uitzicht, met een andere skilift naar boven gegaan en hebben we dit nog even in ons opgenomen.
Toen we weer beneden aankwamen hebben we onze spullen ingeleverd en zijn we weer met de bus en onze vertrouwde buschauffeur teruggegaan naar ons verblijf. Hier hebben we ons opgefrist voor een avond stappen in de après-ski.
Bij aankomst in de après-ski was het weer rustiger dan verwacht, maar ook dit keer bedrukte dat niet de pret. Goed voorbereid hadden we namelijk een pak kaarten meegenomen. Hier hebben we het spel paardenrace, en een vorm van bussen mee gespeeld. Bij de paardenrace is het de bedoeling dat het door jou gekozen symbool als eerste over de finish gaat, en bij het andere spel moest er telkens gekozen worden of een kaart hoger of lager was dan een eerder gekozen kaart op tafel. Bij verlies moest er (je raadt het al) gedronken worden. Zo af en toe vond Claudia het tijd voor iets uitdagenders dan bier en kwam ze aan met de meest vieze shotjes (Schnaps) ooit.
Niet veel later had Leon 2 mensen zover weten te krijgen om bij onze tafel te komen zitten. Ook zij deden fanatiek mee met onze spelletjes en stapten later samen met ons de dansvloer op. Na lange tijd te hebben gedanst en gelachen zijn we weer naar hetzelfde hokje als de dag ervoor gegaan waar we weer zijn gaan wachten op onze taxi. Dezelfde man van de dag ervoor haalde ons weer op en bracht ons weer thuis. Dit keer vond die het vast wat minder leuk, want zo helder waren we allemaal niet meer...
Dag 9
Om 10 uur moesten we uitchecken bij ons verblijf. Vervolgens hebben Leon en ik nog een wandeling gemaakt in Oberdorf en is Claudia nog even naar de piste gegaan, met de twijfel om nog even te snowboarden.
Na een gladde wandeling zijn ook Leon en ik richting de piste gegaan vanaf waar we, met zijn allen, weer verder terug zijn gereisd naar Salzburg en uiteindelijk weer naar Nederland.
